Nowe odkrycie na Chmielnej - "Toan Pho"

Wietnamska kuchnia, powiedzmy sobie szczerze, nie cieszy się w naszym społeczeństwie zbytnim poważaniem. A to gołąbki, a to pieski, kotki itd. cały zwierzyniec. Nie ubliżając jednak ciężko pracującemu ludowi miast i wsi, do jadłodajni wietnamskich uczęszczamy i chwalimy sobie szybkość obsługi, przyzwoitą strawę i (przede wszystkim) wielkość porcji. Wieść gminna niesie, iż z właściwą kuchnią tradycyjną Wietnamu, podawane u nas zwierzątka w sosie słodko-kwaśnym nie mają nic wspólnego, a to, co spożywamy w licznych barach z cyklu "ping-pong" to jedynie popłuczyny, przystosowane do naszych zwyrodniałych i wypaczonych za dużą ilością skrobii usmażonej w głębokim tłuszczu, podniebień.
I choć nie mamy bladego pojęcia o tym, jak smakują oryginalne wietnamskie dania, świeżo powstała na ul. Chmielnej jadłodajnia stwarza pozory domowej, orientalnej kuchni. Fantastyczny wybór zup pysznych, z pełną gamą dodatków wszelakich (nawet ślimaki), świeżymi ziołami, w dodatku ogromnych, kilka dań głównych i zupełnie rewelacyjne sajgonki, podawane w specjalnym sosie, który pozwala farszowi rozpłynąć się w ustach, a skórce obiecująco chrupać. Zdaje się, że bar osiągnął już duży sukces komercyjny, bo w kilka dni od jego otwarcia, był wypełniony po brzegi, co chyba trochę przytłoczyło jego właścicieli, którzy ewidentnie nie nadążali ze sprzątaniem. Ale to szczegóły...jedzenie pyszne.

Wyświetl większą mapę

Kategoria: szybko, sprawnie, pysznie (albo i nie)

Od dawna ubolewamy nad brakiem w stolicy jadłodajni szybkiej obsługi, takiej jak znane z lat 90 budki z nieśmiertelną zapiekanką etc., które byłyby pewną rodzimą alternatywą dla wszechobecnego kebaba (którego w pewnych okolicznościach tolerujemy). I tak, marzymy o pojawieniu się w Warszawie greckich souvlaków, bałkańskich ćevapcici/kebabcze czy pljeskavicy, podgrzewanych kanapek z Hiszpanii, czy Włoch, wreszcie lwowskich hotdogów, czy moskiewskiej kartoszki. A w Warszawie bieda aż piszczy i oprócz sporadycznych chlubnych wyjątków (bułka z pieczarkami na Starym Mieście), jesteśmy skazani na wytwory coraz liczniej wykwitających produktów korporacyjnych, o cenach przynajmniej dwukrotnie zawyżonych w stosunku do rzeczywistej jakości.I tu pojawiła się jedna z pierwszych jaskółek, zwiastujących zmiany - okienko Gesslerów na Krakowskim Przedmieściu. Bułki z kotletem mielonym przekładane ogórkiem kiszonym (choć grubość kotleta nie jest imponująca - na talerzu trzeba by trzymać widelcem, żeby wiatr nie zdmuchnął), naleśniki z pieczarkami, papryką i indykiem (choć ostatnio zamiast indyka zaobserwowaliśmy szynkę w plastrach...fuuuj...), krokiety niespodziewanej konsystencji i zawartości (mięso? kapusta?) i pyyyyyszny barszczyk, rewelacyjny na chlupiący w butach deszcz. Całość jednakże wypada obiecująco i należy mieć nadzieję, że kierownictwo nie zastosuje się do porad jednej z Pań pracujących tamże, by "kotleta ciąć na 3 części, a nie na połowę"

Wyświetl większą mapę

Manifesto

Nie jesteśmy wybitnymi smakoszami, nie jesteśmy również wystarczająco zamożni, by stołować się w najlepszych restauracjach. Mimo to, uważamy, że każdy człowiek jest godzien dobrego jedzenia i obsługi, i tego powinien wymagać niezależnie od okoliczności i ceny. W związku z tym, będziemy na blogu opisywać nasze wizyty i posiłki w rozmaitych barach, pubach, klubach, stołówkach i restauracjach - głównie w Warszawie. Prawdę, czasem brutalną będziemy przedstawiać bez nadmiernych ogródek, starając się jednocześnie, by nikomu nie stała się niezasłużona krzywda.

Ale przede wszystkim chcemy, by ludzie nauczyli się wymagać odpowiedniej jakości podawanych posiłków i ją doceniać, walczyć o swoje prawa konsumenta i wpływać na tworzenie się zaplecza gastronomicznego i polepszenie jego standardów.

Smacznego!